Σε σχετική εκπαιδευτική δράση, μαθητών του 13ου γυμνασίου Λάρισας, δημιουργήθηκε κατάλογος μουσείων, μνημείων και ανάλογων εκθέσεων που υπάρχουν και λειτουργούν στην πόλη μας. Η διαπίστωσή ήταν εξαιρετική! Υπάρχουν αρκετά σε αριθμό και με πλούσιο εκθεσιακό περιεχόμενο.
Το Λαογραφικό, το Διαχρονικό, η Δημοτική Πινακοθήκη, της Εθνικής Αντίστασης, της Στρατιωτικής Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, του Σιδηροδρόμου και ακόμη οι χώροι της Δ.Ε.Υ.Α.Λ. και της Γεωργικής Σχολής -μοναδικά υπαίθρια μουσεία- αποτελούν τον κορμό της πολιτισμικής μας υποδομής.
Επιπλέον μνημεία και εκθέσεις, όπως του Ιπποκράτη, ο απολιθωμένος κόσμος του Πηνειού στην Ιατρική Σχολή, προπλάσματα ζώων και ιστορικά μοντέλα γεωργικών μηχανημάτων σε εργαστήρια του Τ.Ε.Ι και της Αβερωφείου Γεωργικής Σχολής, μπορούν σε κάθε περίπτωση να είναι επισκέψιμα, ενώ την συγκεκριμένη ενότητα διαχρονικά, συμπληρώνουν αστικοί επαγγελματικοί χώροι όπως το οινοπαντοπωλείο του Κρασσά- Νικόδημου και το προβιομηχανικό κτίσμα στο μύλο του Παπά. Δεν παραβλέπουμε τα μοναδικά δημόσια και ιδιωτικά αρχεία, τις σύγχρονες σε οργάνωση δημόσιες και δημοτικές Βιβλιοθήκες καθώς και τους πολυάριθμους Πολιτιστικούς Συλλόγους με τις ιδιαίτερες λαογραφικές συλλογές τους!
Πράγματι, δεν υπάρχει ένα βιομηχανικό μουσείο σε μια πόλη που στα μέσα του προηγούμενου αιώνα διέθετε περιμετρικά της, κατά κάποιο τρόπο πρόχειρα διαμορφωμένες βιομηχανικές ζώνες. Προς Αμπελώνα, Φαλάνη και Τύρναβο κυρίως Γεωργική Βιομηχανία, προς Ομορφοχώρι – Συκούριο και στην παλαιά Εθνική την πιο βαριά βιομηχανία για τα δεδομένα της περιοχής (ζαχάρεως, Χαρτομάζα κ.λπ.) και βιοτεχνίες ενδυμάτων, στην οδό Βόλου και οδό Αγιάς κατασκευαστικές εταιρείες και εργοστάσια γεωργικών μηχανημάτων, ενώ ανάλογες εμπορικές και παραγωγικές επιχειρήσεις υπήρχαν και προς Φάρσαλα, Καρδίτσα, Τρίκαλα! Εδώ το λόγο πρέπει να έχουν επειγόντως τα Επιμελητήρια, μήπως και έτσι σωθεί, κάποιο από τα πρώιμα βιομηχανικά κτήρια που υπάρχουν ακόμη στα όρια τής πόλης.
Επίσης θα μπορούσε να υπάρχει και κάτι πιο εξειδικευμένο. Ένα μουσείο αλόγου! Ασφαλώς το συγκεκριμένο θέμα το καλύπτουν ιδιαίτερα ως προς την προϊστορία, την αρχαιότητα και το Βυζάντιο το Διαχρονικό, ως προς τους πολέμους και την αντίσταση του λαού μας τα μουσεία της Στρατιωτικής Κτηνιατρικής Υπηρεσίας και Εθνικής Αντίστασης, ως προς την τέχνη η Δημοτική Πινακοθήκη, ως προς τη Λαογραφία και την παραγωγή, το Λαογραφικό, οι υπαίθριες εκθέσεις και οι προβιομηχανικές, παραγωγικές μονάδες, το αγωνιστικό-επιστημονικό ίσως το Αρχαίο Θέατρο ως ρωμαϊκή αρένα και τα εργαστήρια των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με τα εκθέματά τους!! Εκτός αυτών υπάρχουν διάφορα γλυπτά σε δημόσιους χώρους, μεταξοτυπίες, γκραβούρες, καρτ ποστάλ, λευκώματα, φώτο κ.α. σε ιδιωτικές συλλογές.
Μπορούν αλήθεια όλα αυτά να αποτελέσουν ενιαίο εκθεσιακό σύνολο, επισκέψιμο και κατανοητό από κάθε ενδιαφερόμενο;
Ασφαλώς… η δημιουργία ενός δικτύου με την συμμετοχή όλων των προαναφερόμενων αποτελεί την πλέον απαραίτητη και αποτελεσματική ενέργεια. Παρόλα αυτά όμως η αναγκαιότητα που υπάρχει, απαιτεί τη δημιουργία ενός ξεχωριστού και ανεξάρτητα επισκέψιμου χώρου.
Ναι ένα μουσείο ακόμη! Μιλάμε για τη δημιουργία ενός διαδικτυακού ψηφιακού χώρου εικονικής περιήγησης φυσικά, πρωτοπόρου, καινοτομικού, ευέλικτου συνεχώς και πλήρως ενημερωμένου, στη διάθεση -ανά πάσα στιγμή- του καθενός, που να αποτελέσει και το συγκριτικό πλεονέκτημα τής πόλης για κάθε μελλοντική Ευρωπαϊκή και Διεθνή διεκδίκηση.
Οψόμεθα!!
Θεοφάνης Κουβούνας