Η ομάδα «3D κουραμπιέδες» του Εξάντα κέρδισε την πρώτη θέση στην κατηγορία «Best Use
of Autodesk Software» δηλαδή «Καλύτερη χρήση του λογισμικού της Autodesk»!
Η πρόταση των «3D κουραμπιέδων» του Εξάντα ήταν φιναλίστ σε 2 από τις 4 κατηγορίες.
Η συμμετοχή του Εξάντα στο διαγωνισμό make:able
Στο πλαίσιο του φετινού κύκλου μαθημάτων STEM (Science Technology Engineering Mathematics)
αποφασίσαμε με το τμήμα PRIME (παιδιά από Ε’ δημοτικού και πάνω) να συμμετάσχουμε στον
διεθνή διαγωνισμό make:able. Ο διαγωνισμός διοργανώνεται από τις εταιρίες AUTODESK, με τα
γνωστά σχεδιαστικά προγράμματα AUTOCAD, 3DSMAX κλπ, και την PrintLab που ειδικεύεται στην
εκπαίδευση γύρω από τις τεχνολογίες 3D σχεδίασης και εκτύπωσης.
Ο διαγωνισμός
Ο διαγωνισμός αφορά στη σχεδίαση μιας βοηθητικής συσκευής (assistive device) που θα διευκολύνει την καθημερινή ζωή κάποιου ανθρώπου με κινητικά προβλήματα. Η ομάδα μας με το εκπληκτικό
όνομα (Ναι, καλά!) «3D κουραμπιέδες» επέλεξε ν’ ασχοληθεί με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει
στην καθημερινή της ζωή η Michelle, ένα κορίτσι σχεδόν συνομήλικο από τις ΗΠΑ με μυϊκή δυστονία.
Η διαδικασία
Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας σχεδίασης της βοηθητικής συσκευής ακολουθήθηκαν τα εξής
βήματα, παρόμοια με αυτά που ακολουθούνται γενικά στη σχεδίαση προϊόντων:
α) Ανάπτυξη ενσυναίσθησης προς τον τελικό χρήστη, στην προκειμένη περίπτωση την
Michelle. Η Michelle μέσα από βίντεο εξήγησε ποιες καθημερινές της ασχολίες της φαίνονται δυσκολότερες και πιο απαιτητικές. Τα παιδιά μπήκαν ή καλύτερα προσπάθησαν να μπουν στη θέση της για μια βδομάδα. Κατέγραψαν σε ένα διάγραμμα τις καθημερινές τους δραστηριότητες και φαντάστηκαν ότι έχουν παρόμοια δυσκολία στην κίνηση με την Michelle. Στη συνέχεια αξιολόγησαν τις δραστηριότητες βάσει της δυσκολίας τους.
β) Προσδιορισμός δραστηριοτήτων όπου απαιτείται βοήθεια. Μέσα από το προηγούμενο
διάγραμμα, τα παιδιά κατάφεραν να εντοπίσουν σε ποιες δραστηριότητες αξίζει να δοθεί προσοχή
ως πιο απαιτητικές. Γι’ αυτές αξίζει, με άλλα λόγια, να σχεδιαστεί μια βοηθητική συσκευή. Οι δραστηριότητες αυτές, συγκεκριμένα, σχετίζονταν με το γράψιμο, το ντύσιμο και το φαγητό.
γ) Σχεδίαση αρχικών σκίτσων: Στο στάδιο αυτό τα παιδιά μετέτρεψαν τις ιδέες τους για βοηθητικές
συσκευές σε απλά σκίτσα. Η διαδικασία αυτή έγινε ελεύθερα, στη λογική του brainstorming, δηλαδή
μέσα από έναν καταιγισμό ιδεών χωρίς κάποια αξιολόγηση ή κριτική.
δ) Αξιολόγηση ιδεών: Με χρήση διαγραμμάτων αξιολόγησης προχωρήσαμε στην επιλογή των πιο
υποσχόμενων σκίτσων-ιδεών. Τα κριτήρια επιλογής ήταν η ευκολία χρήσης, η ικανοποίηση των
αναγκών του χρήστη, η προσαρμοστικότητα του σχεδίου και η ευκολία σχεδίασης και κατασκευής.
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία αναδείχθηκαν δύο λύσεις. Η μία αφορούσε στο φαγητό (ιδέα για
κουτάλι-γερανό) και η άλλη για το ντύσιμο (συσκευή για κούμπωμα-ξεκούμπωμα).
ε) Δημιουργία πρωτοτύπων: Φτιάχτηκαν πρωτότυπα μοντέλα με απλά κι εύχρηστα υλικά όπως
πλαστελίνη, γλωσσοπίεστρα και σύρμα. Ελέγχθηκε η δυνατότητα χρήσης καθώς και η ευκολία
κατασκευής κάθε συσκευής και έγινε η τελική επιλογή.
Μεγάλος νικητής ήταν το «κουτάλι-γερανός»!
στ) 3D σχεδίαση: Σε αυτό το στάδιο έγινε η σχεδίαση της τελικής συσκευής σε σχεδιαστικό
πρόγραμμα 3D. Το πρόγραμμα που επιλέχθηκε είναι το TINKERCAD της AUTODESK το οποίο είναι
ιδιαίτερα φιλικό για χρήση από παιδιά. Έγινε αρχικά ο σωστός προσδιορισμός των διαστάσεων του
τελικού προϊόντος βάσει του πρωτότυπου και στη συνέχεια προχωρήσαμε στη σχεδίαση των
επιμέρους κομματιών. Μεγάλη πρόκληση για τα παιδιά ήταν η επίλυση των προβλημάτων της
συναρμολόγησης (ανοχή διαστάσεων, εφαρμογή κομματιών) και της λειτουργικότητας (περιστροφή
σε δύο άξονες) της συσκευής, καθώς έπρεπε να έχουν στο μυαλό τους ότι είναι μια συσκευή που
πρέπει να εκτυπώσουν τα ίδια.
ζ) Εκτύπωση – δοκιμή – βελτίωση: Στο τελικό στάδιο, έγινε η εκτύπωση στον 3D εκτυπωτή του
Εξάντα. Κατόπιν ελέγχθηκε η ποιότητα της εκτύπωσης και η συναρμολόγηση. Στη συναρμολόγηση
εντοπίστηκε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίστηκε με διόρθωση στη σχεδίαση. Η συσκευή ήταν
πλέον έτοιμη για την…
η) Τελική δοκιμή, όπου τα παιδιά την χρησιμοποίησαν σαν ήταν η Michelle.
Παιδαγωγικά οφέλη
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία με τα πολλά βήματα, δόθηκε στα παιδιά η δυνατότητα να αναπτύξουν δεξιότητες που άπτονται τόσο αυτών που λέγονται γνωστικές δεξιότητες (hard skills) όσο και
των βασικών ή οριζόντιων δεξιοτήτων (soft skills).
Οι γνωστικές δεξιότητες που αναπτύχθηκαν ήταν η σχεδιαστική ικανότητα, η τρισδιάστατη αντίληψη του χώρου, η γεωμετρική-μαθηματική αντίληψη, η μηχανική, η επιχειρηματολογία κ.ά. Οι βασικές δεξιότητες ήταν η ενσυναίσθηση, η ομαδικότητα, η συνεργασία, η διαχείριση της αποτυχίας, η οργάνωση του χρόνου. Οι απαιτούμενες δεξιότητες του 21ου αιώνα είναι ένα μείγμα βασικών και γνωστικών δεξιοτήτων (soft – hard skills).
Μέσα από αυτή τη διαδικασία τα παιδιά ίσως είδαν λίγο πώς θα ήταν αν εργάζονταν σε μια δημιουργική δουλειά με προκλήσεις, με ενδιαφέρον αντικείμενο και σημαντικό κοινωνικό αντίκτυπο όπου απαιτείται μια ολιστική χρήση των δεξιοτήτων τους.
Οι «3D κουραμπιέδες» είναι οι:
Κοτάκος Στέλιος
Μπέκος Κωνσταντίνος
Μπέκου Αγάπη
Παπαναγιώτου Νικολέτα
Πασχαλίδου Μελιώ
Σφάκας Αποστόλης
Διδάσκων: Νίκος Μεταξάς
Μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού στον σύνδεσμο:
https://weareprintlab.com/blog/makeable-2022-winners-announcement